เรื่องย่อ IVERN THE GREEN FATHER
ไอเวิร์น เป็นนักรบที่มีชื่อเสียงในด้านความเป็นนักรบที่ดุดันในช่วงยุคปลายของวอร์ริยาร์ดโบราณ พวกเขานับถือเทพเจ้าโบราณที่โปรดปราณการทำสงครามเป็นอย่างมาก ณ ช่วงเวลาหนึ่งกลุ่มของไอเวิร์นได้พบกับทางเข้าไปยังป่าศักดิ์สิทธิ์ ความตะลึ่งเมื่อได้เห็นต้นไม้ที่ใหญ่โตอย่างมากซึ่งเป็นต้นไม้ที่ชาวไอโอเนียให้กับนับถือว่าเป็น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ต้นวิลโลว์พระเจ้าในตำนาน หลังการโค่นล้มต้นไม้ ไอเวิร์นได้ร้องไห้ทามกลางซากของพักพวกของเขาเเละการเปลี่ยนเเปลงก็เริ่มขึ้น ตัวของเขาสูงขึ้น ทั้งเเขนเเละขาผอมลงมีความครุคระเเละมีลักษณะเป็นกิ่งไม้ ลำตัวเต็มไปด้วยมอสเเละใบไม้ การพบกันระหว่างไอเวิร์นเเละโกเลมหิน ไอเวิร์นพบว่าโกเลมกำลังจะลาจากไปเขาจึงหยิบหินจากบ่อน้ำมาสร้างเป็นหัวใจดวงใหม่เเละมอบให้เเก่โกเลมต้นนั้น ทำให้โกเลมกลายมาเป็นเพื่อนของเขาในที่สุด
ชีวประวัติ IVERN THE GREEN FATHER
ไอเวิร์นจอมโหดมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในฐานะนักรบผู้ดุดันในช่วงยุคปลายของวอร์ริยาร์ดโบราณ วงศ์วานของเขาเคารพเทพเจ้าโบราณที่โปรดปรานการก่อสงครามเป็นที่สุด และจะไม่ยอมศิโรราบต่อเหล่า “ไตรภคิณี” ที่เพิ่งเรืองอำนาจขึ้นมาอย่างที่ผู้คนมากมายได้ยอมจำนน
อย่างไรก็ดี เวทมนตร์ดำที่เสริมความแข็งแกร่งให้กองทัพของพวกเขานั้นมีพลังมหาศาล ไอเวิร์นและสมาชิกร่วมวงศ์วานของเขาได้วางแผนมานานอย่างจริงจังที่จะหาทางโค่นล้มพวกไอซ์บอร์นที่น่าชิงชังเหล่านี้ จนในที่สุดพวกเขาได้ล่องเรือไปทางตะวันออกเพื่อค้นหาดินแดนอาทิตย์อุทัยซึ่งเชื่อกันว่าเป็นจุดที่พลังเวทมนตร์ทั้งมวลไหลผ่านเข้ามาสู่โลกนี้ หากไอเวิร์นครอบครองพลังเช่นนั้นได้ เขาย่อมสามารถทำลายศัตรูให้ย่อยยับไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร
เมื่อขบวนเรือของเขาล่องข้ามเส้นขอบฟ้า พวกเขาก็เลือนลับหายไปจากความทรงจำและกลายเป็นตำนานปรัมปราเนื่องจากไม่มีใครในดินแดนบ้านเกิดได้เห็นพวกเขาอีกเลย
ที่จริงแล้ว ไอเวิร์นจอมโหดได้ไปเทียบฝั่งที่ไอโอเนีย หลังจากเดินทางผ่านชุมชนชายฝั่งนับสิบๆ แห่ง เขาและนักรบใต้บัญชาก็ได้พบป่าละเมาะศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งซึ่งมีชื่อว่าโอมิคายาลาน หรือ “หัวใจของโลก” และที่นั่น ในสวนเขียวขจีอันแสนประหลาดนั้น พวกเขาได้ปะทะกับคู่ต่อสู้ที่ดุร้ายโหดเหี้ยมที่สุด พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดร่างครึ่งคนครึ่งสัตว์ที่บุกเข้ามาโจมตีพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าใต้กิ่งไม้ที่บิดเบี้ยว
ไอเวิร์นบุกตะลุยต่อไปโดยไม่สะทกสะท้านจนกระทั่งสมาชิกร่วมคณะเดินทางที่เหลืออยู่และบอบช้ำจากการต่อสู้เดินหน้าเข้าไปถึงสิ่งที่ชาวไอโอเนียนับถือบูชาในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์…ต้นวิลโลว์พระเจ้าในตำนาน
ไอเวิร์นถึงกับตะลึงนิ่งงันทั้งที่การต่อสู้ยังดำเนินอยู่อย่างดุเดือดรอบตัวเขา มันเป็นต้นไม้ขนาดมหึมาและมีใบยาวห้อยระย้าส่องประกายแสงแวววาวสีเขียวทอง เป็นพลังเวทมนตร์ที่ไม่เหมือนสิ่งใดที่เขาเคยสัมผัสมาก่อนเลย และเห็นได้ชัดว่าร่างอมนุษย์เหล่านี้พร้อมพลีชีพเพื่อปกป้องมัน ด้วยหมายจะทำลายความมุ่งมั่นของคู่ต่อสู้ให้พินาศ เขาจึงคว้าขวานศึกของตนพร้อมร้องคำรามเสียงแห่งความเกลียดชังออกไปในขณะที่สับขวานลงไปที่ต้นวิลโลว์พระเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า
ต้นไม้ยักษ์ล้มลง ท่ามกลางความโกลาหลของพลังชีวิตที่พลุ่งพล่าน ไอเวิร์นจอมโหดก็มลายไปในทันใด
ในขณะที่ท่องไปตามลำพังนั้น เขาได้เห็นว่าการต่อสู้ยุติลงแล้ว ร่างของผู้สิ้นชีพกลายเป็นอาหารของนกกินซากและแมลงนานาชนิด หรือไม่ก็เน่าเปื่อยอยู่ใต้ดงเห็ดราหลากสีสันที่แห่กันผุดขึ้นมา กระดูกผุสลายลงไปสู่ผืนดินอันอุดมสมบูรณ์และเมล็ดพืชพันธุ์ที่อยู่ใต้ดินนั้นก็แตกหน่อเติบโตกลายเป็นต้นไม้ที่ให้พืชผล ใบไม้และกลีบดอกผลิงอกดั่งหัวใจหลากสีสัน ความตายที่รายล้อมเขาอยู่นั้นยังผลให้ชีวิตก่อเกิดในรูปแบบที่หลากหลายเหลือเชื่อ
ไอเวิร์นไม่เคยพบสิ่งที่งดงามเช่นนี้มาก่อน สรรพชีวิตในทุกรูปแบบล้วนเกี่ยวพันกันดั่งปมเงื่อนมหัศจรรย์ที่ไม่ต้องการให้ผู้ใดมาคลายแก้ เขาร่ำไห้ออกมา และน้ำตาหยดน้ำค้างเหล่านั้นได้ไหลรดร่างที่เปลี่ยนสภาพไปของเขา ตอนนี้ เขาสูงขึ้นกว่าที่จำได้ แขนขาขรุขระกลายเป็นเปลือกไม้และใบไม้ เวทมนตร์จากโลกอื่นที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิงไหลแล่นไปทั่วกายเขา ไอเวิร์นไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะเหตุใดหรือได้อย่างไร แต่เขาได้กลายสภาพเป็นร่างที่เหลืออยู่ของต้นวิลโลว์พระเจ้า
พร้อมกับการตระหนักถึงความจริงข้อนี้ เขาได้ยินเสียงคำรามของเนินเขา เสียงโหยหวนของแมกไม้และเสียงน้ำตาที่รินหยดของมอสส์ เขาใคร่ครวญความผิดพลาดที่ตนเองได้ทำลงไป ความเหี้ยมโหดที่มีต่อผู้อื่น ความรู้สึกสำนึกผิดถาโถมใส่ไอเวิร์น และเขาก็ร่ำร้องขอการอภัย
กว่าที่เขาจะขยับเคลื่อนกายอีกครั้ง เวลาก็ได้ผันผ่านไปนานมากแล้วและโลกใบนี้ก็รู้สึกเหมือนเป็น… โลกใบใหม่? ความรุนแรงและความเศร้าโศกที่อยู่ในตัวตนเก่าของเขากลายเป็นเพียงเสียงที่สะท้อนอยู่ในหัวใจ ไอเวิร์นค้นพบว่าเขาสามารถจิกนิ้วเท้าลึกลงไปในผืนดินและสื่อสารกับรากไม้ ก้อนหิน และสายน้ำ แม้แต่เศษดินก็มีความคิดเห็นเป็นของตัวเองด้วย!
ไอเวิร์นตระเวนไปทั่วทั้งในไอโอเนียและดินแดนที่ไกลออกไป และพลังเวทมนตร์อันแปลกประหลาดของโอมิคายาลานก็ตามเขาไปในทุกแห่ง เขาสานสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสิ่งมีชีวิตทั้งน้อยใหญ่ สังเกตพฤติกรรมพิลึกของพวกมัน เพลินใจไปกับอุปนิสัยของพวกมันและบางครั้งก็ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ เขาสร้างทางลัดให้หนอนผีเสื้อ เล่นสนุกกับแบรมเบิ้ลแบ็คจอมเจ้าเล่ห์ กอดเอลมาร์คหนาม และหัวเราะร่ากับเห็ดราที่แก่และเหี่ยวเฉา
ครั้งหนึ่ง เขาได้พบโกเล็มหินที่บาดเจ็บ ด้วยรู้ว่าวิญญาณของโกเล็มผู้น่าสงสารกำลังจะลาลับไป เขาจึงสร้างหัวใจดวงใหม่ให้นางจากก้อนกรวดในแม่น้ำและโกเล็มรายนั้นก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนตายของเขา ไอเวิร์นตั้งชื่อให้นางว่าเดซี่ตามดอกไม้ที่ผลิงอกออกมาจากร่างหินของนางอย่างน่าพิศวง
บางครั้ง ไอเวิร์นก็ได้พบกับพวกมนุษย์ซึ่งอย่างน้อยก็มีหลายรายที่รักสงบในระดับหนึ่ง พวกนั้นเรียกเขาว่าแบรมเบิ้ลฟุต หรือบิดาเขียวขจีหรือผู้เฒ่าไม้ และมีเรื่องเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความเมตตากรุณาอันแปลกประหลาดของเขา แต่ไอเวิร์นรู้สึกเศร้าใจอย่างมากที่เห็นว่าพวกเขายังคงทำตัวเป็นผู้รับฉวยเอามากกว่าจะเป็นฝ่ายให้ อีกทั้งยังแสนโหดร้ายและไม่รู้จักคิด ดังนั้น ไอเวิร์นจึงถอยห่างไม่คบค้าสมาคมกับพวกเขา
หากเขาคือผู้สืบทอดของต้นวิลโลว์พระเจ้า เขาควรต้องหล่อหลอมมนุษยชาติและช่วยพวกมนุษย์ให้รู้จักดู ฟัง และเติบโต ในฐานะที่เขาเองก็เคยเป็นมนุษย์ ไอเวิร์นจึงรู้ดีว่านี่เป็นเรื่องยากยิ่ง ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาและท้าทายตัวเองให้ทำภารกิจนี้ให้สำเร็จก่อนถึงยามอาทิตย์อัสดงครั้งสุดท้าย
เขารู้ดีว่าเขาจะมีเวลามากพอ
ที่มา (https://universe.leagueoflegends.com/th_TH/story/champion/ivern/)